rozstanie

...już od kilku dni biłam się z myślami, wczoraj jadąc autem z ojcem swoich dzieci, podczas kłótni oddałam mu telefon i wysiadłam ...dziś zabrałam z mieszkania na jego "prośbę" tylko swoje rzeczy zostawiając wszystko na co pracowaliśmy wspólnie przez tyle lat.Nie przeraża mnie to. Chociaż zostaje z ogromnymi długami ,i odchodzę bez niczego  boli mnie tyko fakt ,że poniosłam klęskę i nie udało mi się stworzyć pełnej rodziny moim dzieciom i że człowiek którego pokochałam za którym stałam murem bez względu na to czy miał racje czy nie dziś zachował się jak szczeniak. Widząc,że jestem ponad jego złośliwościami chwyta się wszystkiego by mi dokuczyć i utrudnić sytuację ,która i tak nie jest łatwa, a do której podchodzę tylko i wyłącznie dlatego tak spokojnie ponieważ mamy wspólnie dzieci i chce im zaoszczędzić  dodatkowego stresu. Może nie byłabym tak przekonana o tym ,że koniec tego związku nie jest moją winą gdyby nie słowa naszych znajomych i jego rodziny .Zresztą to nie istotne kogo to wina, szkoda ,że chce podkładać sobie pod nogi kłody, które tylko pogorszą między nami sytuację. Nie wiem jak bardzo go musiałam kochać ,że nie widziałam tych wszystkich złych rzeczy i nie poznałam się na nim w momencie kiedy mu zaufałam.Jest mi bardzo przykro.