26.06.2012

.... Ciężki dziś dzień za mną , duzo sie działo i sporo udało mi sie załatwić , niestety zakończenie niezbyt miłe , czeka mnie nie przespana kolejna noc . Hubertowi powychodzily jakieś hrostki na języku i buzke ma cała obolala do tego stopnia ze nie je i nie pije .... Pospane, biedak tak go boli ze jak już widzi ze z czymkwiek zbliżamy sie do buzi płacze ... jest taki kochany , dopiero od 15 min śpi i to w wózku nie ma szans na przeniesienie bo od razu płacze ... Zmieniając temat na ten który powoduje ze duża Czesc tu zagląda w nadzieji na informacje od naszej Kochanej Agaty , to tak prawdę mówiąc nie pytałam Agaty czy mogę coś napisać ... Prosiła żeby podziękować w jej imieniu za kwiaty za pamięć i za to ze z nią byliście i jesteście . Rozmawiałam z nią przez telefon bo nie udało mi sie jednak pojechać do Sandrusi i zobaczyć z Agata .... To najdrudniejszy okres , jaki może spotkać rodzica, nas wszystko potrzeba czasu , bo to jedyne lekarstwo które przychodzi mi do głowy ... Ona wie ze zaczekacie tyle ile będzie trzeba.... Wczoraj już prawie nad ranem kiedy obudzil mnie płacz małego tak zastanawiałem sie nad tym co Agata mogła by teraz napisać na swoim blogu , na co w tej chwili czekamy co sama bym w takiej chwili napisała .... Dajmy jej czas , który potrzebny jest z oswojeniem sie z ta trudna sytuacja i czekajmy bo kiedy nadejdzie czas i napisze.... Nie moze nas zabraknac .Pamietam jak kiedyś przez chwile przez pomyłkę na swoim blogu umieściła pusty post , chyba tyle teraz byłabym na jej miejscu w stanie napisać , po prostu otwarlabym nowy post przygotowałabym ręce do pisania i bardzo płakała nad ta klawiatura a pózniej opublikowała pusty post... Bo nie ma słów by opisać co w takich chwilach sie czuje .... Wtedy przy pustym poście czułam strach i obawy o Sandrusie dziś zrozumiałabym go bez konieczności pisania jakichkolwiek komentarzy , w tym pustym poście było by wszystko ....